مسی و نقاط عطف او رویای قهرمانی آرژانتین در جام جهانی را حفظ می کنند

این فوق ستاره سالخورده به اندازه کافی کار کرد تا تیمش را به مرحله یک چهارم نهایی بفرستد – و در یک حرفه افسانه ای به امتیازات تاریخی بیشتری برسد.

الریان، قطر – ارسال توپ پاپو گومز به کرنر خوب نبود، به طرز نامناسبی می چرخید و ارتفاع زیادی داشت تا یک مدافع استرالیایی بتواند نزدیک شود. خوشبختانه برای آرژانتین، کرنر، لیونل مسی بود. او فوراً توپ را به دام انداخت، توپ را به سمت الکسیس مک آلیستر هل داد و سپس شتاب گرفت – به همان اندازه که این روزها انجام می دهد – داخل محوطه جریمه به طوری که نیکلاس اوتامندی پاس مک آلیستر را در مسیر او لمس کرد، او بتواند توپ را در گوشه ای دورتر کمان کند. -اولین گل او در یک بازی حذفی جام جهانی.

در سه ثانیه، آرژانتین از به ظاهر از دست دادن توپ به گلی رسیده بود که مهار آن تقریبا غیرممکن بود. این چیزی است که مسی به شما می دهد. این گل درخشانی نبود. حلقه های هایلایت از بهترین لحظات او شامل آن نمی شود. اما ویرانگر بود. در میان تمام هدایای او، شاید بزرگترین او مینیمالیسم او باشد، روشی که با وجود تمام توانایی خارق العاده اش، همیشه کمترین تعرفه لازم را برای انجام هر کاری که می خواهد انجام دهد انتخاب می کند.

این هزارمین حضور حرفه ای مسی برای باشگاه و کشور بود. این شانزدهمین حضور او در یک بازی جام جهانی و احتمالا بهترین بازی او بود که با رکورد آرژانتینی که دیگو مارادونا در اختیار داشت برابری کرد. او در مرحله یک چهارم نهایی مقابل هلند، کشوری که در سال ۲۰۰۶ اولین حضورش در جام جهانی را مقابل آن انجام داد، رکورد خود را به دست خواهد آورد. در ۳۵ سالگی، او از نظر بدنی ضعیف شده است، یک جن که فقط زمانی که احساس می کند لازم است وارد بازی می شود. یک توپ بلند را به سمت او بزنید و او بدون زحمت به چالش کشیدن ضربه سر مدافع را تماشا خواهد کرد. و با این حال او بازیکنی است که این امکان را برای آرژانتین فراهم می کند که فکر کند ممکن است سومین جام جهانی را به دست آورد. تنها کاری که همه باید انجام دهند این است که همه چیز را محکم نگه دارند.

آرژانتین خیلی خوب شروع کرد. فوریت چندانی نداشت، هیچ حسی از تمایل به خفه کردن استرالیا نداشت، همانطور که لهستان را خفه کرده بود (اگرچه لهستان شاید در این امر نقش داشته است). مسی سه پاس اشتباه داده بود. اما پس از آن، یک دقیقه قبل از گل، عزیز بهیچ از داندی یونایتد در یک چالش با مسی کمی تاخیر داشت که با عصبانیت واکنش نشان داده بود. احتمالاً بهتر است او را عصبانی نکنید.

همچنین احتمالاً بهتر است که فقط به آرژانتین گل نزنید. ۱۲ دقیقه بعد از نیمه دوم، مت رایان توپ را به سمت بیچ پرتاب کرد و او به کی رولز برگشت و توپ را به دروازه بان خود برگرداند. رایان می‌توانست با بسته شدن رودریگو دی پل، توپ را با تسمه مشخص کند، اما او سعی کرد توپ را از کنار او بگذراند، فقط برای جولیان آلوارز که از لمس سنگین خود استفاده کرد و توپ را به توری خالی برد. یک لحظه درخشش مسی، یک اشتباه وحشتناک استرالیایی و همین کافی بود.

با این حال، فقط به اندازه کافی، ضربه کریگ گودوین از انزو فرناندز منحرف شد و امی مارتینز را شکست داد. پس از آن تقریباً غیرممکن‌ترین گل تساوی حاصل شد، زیرا بهیچ، یک مدافع چپ ۳۱ ساله، ناگهان سه چالش را پشت سر گذاشت و تنها با یک چالش ناامیدانه، اما کاملاً زمان‌بندی شده توسط لیساندرو مارتینز، او را در شوت‌های خود رد کرد. و سپس، در ثانیه های پایانی، گارانگ کوول ۱۸ ساله تعویضی، امی مارتینز، دروازه بان خود را مجبور به مهار واکنشی تند با یک ضربه در چرخش کرد.

لیونل اسکالونی، سرمربی آرژانتین، که به وضوح از اینکه بازی تنها ۷۲ ساعت پس از پیروزی مقابل لهستان برگزار شد، نگران بود، گفت: “بازی بسیار چالش برانگیزی بود.” آنها به شدت ما را تحت فشار قرار دادند. آنها از ما شاداب تر بودند، بنابراین نیمه اول سخت بود. مسی گل ابتدایی را به ثمر رساند و پس از پایان نیمه به طور قابل توجهی پیشرفت کردیم.

در نهایت تنش بود، اما واقعاً نزدیک نبود. مسی فرصت‌های بعدی را برای هم تیمی‌های خود ایجاد کرده بود تا آنها از دست بروند. از این نظر که بازتاب‌های واقعی دیگو مارادونا در سال ۱۹۸۶ وجود داشت، به‌ویژه در شیوه‌ای که به نظر می‌رسید او تا این حد از خطاپذیری آنها درک می‌کرد، چیزی که همیشه اینطور نبوده است. او گفت: «ما اخیراً بازی کرده بودیم و زمان زیادی برای استراحت نداشتیم. ما نگران بودیم زیرا می‌دانستیم که بازی بسیار فیزیکی خواهد بود و آنها بسیار قوی بودند. اما این جام جهانی است – مسابقات همیشه سخت هستند اما آنچه مهم است این است که شما برنده شوید.

بار دیگر هواداران آرژانتین بر استادیوم مسلط شدند، دوباره جوی که آنها ایجاد کردند الهام بخش بود. مسی از “پیوند نزدیک” با هواداران صحبت کرد و گفت که چگونه بازیکنان، به همان اندازه که خسته بودند، ناامید بودند که دوباره مقابل آنها بازی کنند. این حس وجود دارد که همه چیز به یک سمت کشیده می شود، اما در عین حال، هر بردی باعث ایجاد یک طغیان عاطفی بزرگ می شود. پس از مکزیک، آن را برای احیای رقابت های جام جهانی پس از شکست عربستان سعودی بود. بعد از لهستان برای کسب سهمیه بود. و بعد از این برای رسیدن به یک چهارم نهایی.

شاید این همان چیزی است که آرژانتین را به جلو می برد، گویی آرژانتین بیش از توانایی خود به اراده خود اعتماد دارد، و با این حال، اجتناب از این فکر که باید در حال تخلیه باشد دشوار است. آیا پایدار است؟ با این‌گونه بازی مسی، با قدرت روایت پشت سر او، ممکن است اینطور باشد.

پوشش بیشتر جام جهانی:

• اعتبار دهنده: USMNT بازی خارج از جام جهانی توسط Savvy Netherlands
• کروم: چگونه سه بازیکن میانی USMNT به مرحله حذفی راه یافتند
• لیتلتون: روانشناسی پشت ضربات پنالتی جام جهانی